Yanlış anlamalar olurdu hep, esas kız esas oğlana kavuşamazdı bir türlü. Öyle çok severlerdi ki birbirlerini o yanlış anlamalar yüzünden ayrı kalsalar da bir türlü mutlu olamazlardı. Aradan yıllar geçer ve gerçek bir şekilde öğrenilirdi. Pişman olunurdu sonra ama her zaman mutlu sonla bitmezdi Türk filmleri. Kötü kadın ya da kötü adam çok kısa bir süre muratlarına ermiş gibi olurlardı ama nafile, hikaye mutlu sonla bitse de bitmese de onlar kazanamazdı asla.Çünkü iyi olan iyiydi, namus, ahlak çok önemliydi. Kötü olanların en sonunda cezalarını çekmeleri elzemdi.
Esas oğlan yakışıklı idi esas kızsa bir içim su. Her filmin olmazsa olmazı idi gözyaşları. Söz konusu güzellik/yakışıklılıksa dertleri bitmez zaten böylelerinin. Göz koyanları çok olur, nazarları bol olurdu :)
Fakirlik gurur kaynağıydı. Zenginler şımarık züppeler olurlardı. Nedense bir tane şöyle dürüst, ahlaklı zengin olmazdı. Ha bir tane vardı o da zaten ya esas oğlan olurdu ya da esas kız. Geri kalanlar da ya bunlara göz koyucu ya da kuyu kazıcı olurlardı. Çılgın partiler, yüksek sosyetenin birbirinden şık kıyafetleri ve arabalarıyla birbirine hava atmaya çalışan insanlarla dolu olurdu zengin kısmısı. Böyle deli gibi kahkaha atarlardı, garip garip dans ederlerdi uçuk işte ne dersin..
Zengin tarafın evlendirilmek istendiği kişi muhakkak yine zengin bir ailenin evladı olurdu ki zenginlik daha da artsın. Zengin aile kesinlikle kızını/oğlunu fakir biriyle evlendirmek istemezdi. Karşı tarafa para verilir ama gururlu esas o parayı asla kabul etmezdi çünkü aşk satılacak bir şey değildi. Kader bu ya evlendirilmek istenen zengin kişi sonra ya hasta olur ya da sakat kalırdı ki bizim vicdanlı esas evlenmek zorunda kalsın. Al işte sana bir yanlış anlama daha. Garip sevenler kavuşamazdı bir türlü.
Yalan da hemen açığa çıkardı, kimse kimseyi kandıramazdı. Beyaz yalanlar bile yakalanır hatta o bile çok kötü olarak düşünülürdü. Daha da fenası beyaz yalan olarak söyleyen taraf yine ve yine yanlış anlaşılırdı. Yahu kardeşim kız/oğlan seni düşünüp sen zarar görmeyesin diye yalan söylemiş gözünü seveyim bi dinle..
Gurur, sen nelere kadirsin. Burunları yere düşse almaz esas kısmısı. "Açıklamama izin ver" genelde gereksiz repliklerdir çünkü karşı taraf buna asla izin vermez. Açıklatmaz, dinlemez hatta bir de üstüne tokat aşk eder. Halbuki insanın sevdiğine inanmasıdır önemli olan. Sen git elin cadalozuna ara bozucusuna inan. Ya da aslında göründüğü gibi olmayan görünene inan. Yıllarını boş yere birbirlerinden ayrı geçirecekler oysa ki.
Kimi zaman geçen yıllar sonucu kadın kötü yola düşmüş, erkekse hastalanmış kala kala 3 ay ömrü kalmış olurdu. Fakir olan kendine destek bir Hulusi Kentmen sayesinde zengin olur, zengin olansa mutsuzluktan içkiye, kumara dadanmış fakirleşmiş olurdu.
Bir de birbirlerini fazla düşünürlerdi. Esas kız ya da esas oğlan hasta ise ya da esas oğlan birini hamile bırakmış ve esas kız da bunu öğrenmiş ve o yalan söyleyen yalancı hamilenin çocuğunun babasız büyümesini istemezse karşı tarafa gidilir ve "ben aslında seni sevmiyorum. oynadım ben seninle" denirdi gözleri yaşlı bir şekilde. "Şapşal şey kız/oğlan seni seviyor işte baksana zırıl zırıl ağlıyor" diye çırpınırdık biz ekran karşısında ama nafile..
Kah ağlayarak kah gülerek izler, sanki bizi duyacaklarmışçasına konuşurduk onlarla. Öğütler verirdik, ya da yanlış anlayan tarafa aç da bak gözlerini aslında öyle değil der dururduk ama onlar bizi duymazdı.
Şimdiyse geçen yıllara inat her gösterildiğinde televizyonlarda bıkmadan usanmadan yine izleniyorsa bu temiz duyguları aradığımız içindir.
Bu kadar duygusalsak ve bu kadar romantiklik arayışı içindeysek Türk filmleri sayesindedir. O muhteşem karakterler gibi olmak isteyişimizdendir her ne kadar kızsak da :)
En güzeli de bu karakterlere, bu filmlere, bu ucuz gibi görünen aslında inanılmaz keyifli yapımlara sadece ve sadece bizim sahip olmamızdır.
Gözyaşlarımızın da kahkahalarımızın da hüzünlerimizin de sebebi sizlersiniz.. İyi ki varsınız..
